What about the love for “KV Telstar”… Herman en Wendy
… and the ‘korfball feeling’ during Covid-19
Vandaag geven we het woord aan Herman en Wendy van ’t Land,
trouwe supporters en ouders van Stefanie en Denise.
Jullie staan al jaren bijna wekelijks langs de lijn. We zien dit niet alle ouders doen, waarom kiezen jullie hiervoor?
Waar mogelijk supporteren wij inderdaad onze dochters. De kinderen vonden dat van kleins af aan al leuk. En wij als ouders ook. Wij zijn niet de personen om kinderen bij de sportvereniging af te leveren en dan snel zelf weer te verdwijnen. Als ouders voel je dan ook echt hoe de beleving is bij een sportvereniging. En ook jij moet een band krijgen met die vereniging. En kan je achteraf met je kinderen nog eens lachend (soms huilend) over een wedstrijd praten. En als nodig kan je ze enthousiasmeren door te gaan als het net even niet zo lekker loopt in het veld.
Sinds wanneer zijn jullie betrokken bij ‘KV Telstar’ en waarom hebben de kinderen gekozen voor ‘Telstar’?
Vanaf voorjaar 2009 zijn wij bekend geworden met Telstar. En echt actief sinds najaar 2009. Waarom? Wij zijn vanaf september 2009 komen wonen in Hooglanderveen. Tot die tijd woonden wij in Utrecht. En speelden de meiden bij Synergo. Waren in deze regio totaal onbekend met de korfbalverenigingen. Hebben letterlijk vanaf ons nieuwe huis naar de afstand gekeken van dichtstbijzijnde korfbalvereniging. Vanaf dat moment vaak de kids met hun team moeten rijden naar wedstrijden. Of ze als supporter gevolgd. En werden wij als ouders ingeschakeld als zaalwacht/tellers. En ook ben ik (Herman) bardiensten gaan draaien.
Hebben jullie zelf ook gekorfbald? Zo ja, waar?
Wij als ouders hebben nooit gekorfbald. Stefanie & Denise zijn vroeger via hun lagere school voor het eerst in contact gekomen met korfbal. Wij als ouders regelden dat de eerste keer. Een team deed er mee. En vervolgens bleven onze meiden hangen bij Synergo als lid. En deden het jaar erop al veel meer teams mee van de school aan dat toernooi. Vooral het samenspel in een team, ook buiten de wedstrijden, trok onze meiden meer dan een individuele sport. Als mens krijg je door dit teamspel ook extra levens-bagage mee.
Wat zien jullie als kwaliteit van Stefanie en van Denise?
Als ouder is natuurlijk altijd jouw kind de beste… (hahaha). Nee, zonder gein. Onze dochters staan gewoon hun mannetje in het veld. Zij laten zich niet snel wegdrukken, of de bal afpakken. Rotsen in de branding, die vele meters over het veld maken. In de hoop het team daarin mee te trekken. Vaak hebben zij in meidenteams gespeeld. Met wel mannen als tegenstanders. Zij werden dan steevast ingedeeld tegenover de mannen van de tegenstander te spelen.
Wat is jullie leukste herinnering aan Telstar?
De keren dat het team van onze dochters kampioen werd blijven je bij. Als ouders regel je dan ook een extra prijsje. Een medaille of beker. Helemaal als kinderen klein zijn is dat heerlijk als ze dan kampioen worden. Die blijdschap die je dan bij al die kinderen ziet. Maar ook de nieuwe vriendschappen die er ontstaan met andere ouders/spelers.
Welke korfballer/korfbalclub is voor jou een voorbeeld en waarom?
Daar kunnen wij kort over zijn. Die hebben wij niet. Volgen namelijk verder ook geen landelijke competities van korfbal. Ook onze dochters niet. En als we dan toch een voorbeeld moeten noemen, doe dan FC Utrecht. Als geboren en getogen Utrechters blijft dat je cluppie, ook al is het voetbal.
Wat vind je belangrijk om te zien als supporter?
Klink heel simpel. Maar dat het hele team zich volledig inzet. Het gaat natuurlijk altijd om de winst. Alleen je kan niet altijd winnen. Maar als die inzet er maar is. En je net wat harder loopt dan je tegenstander. Of misschien net even dat stapje meer moet doen om de bal te veroveren. Maar ook dat er soms misschien minder leuke keuzes gemaakt moeten worden (ook door trainers). Misschien toch tactisch wisselen om die winst te kunnen grijpen.
Lukt het je deze periode een beetje ‘corona proof’ door te komen, waar geniet je van?
Dat lukt prima. We houden ons zoveel mogelijk aan de richtlijnen. Het is even niet anders. Ontvangen niet te veel gasten. Veel gewandeld. Ik (Herman) werk al sinds begin corona vanuit huis. Dus veel online contacten. Gelukkig zijn nu de sportscholen weer ‘normaal’ open. Dus lekker 3 x per week heerlijk sporten. En Wendy doet veel mantelzorg voor haar moeder. Dus dan heb je wat meer contacten.
Stel: morgen worden alle maatregelen opgeheven, wat ga jij als eerste doen?
Een keer normaal uit eten. Of een lang weekend weg met de hele familie (broers & zussen, nichten & neven). Deden we jaarlijks tot aanvang covid19 … Maar vooral het in deze zomer weer normaal met ons gezin op vakantie kunnen naar Kos. Vorig jaar mocht het niet, nu smachten we naar het buitenland. Zon, zee, strand.
Wat wil je nog zeggen tegen de lezers van dit stukje?
Hou nog even vol. Bijna wordt alles weer normaal. En mag er weer een feestje gegeven worden. En kan je knuffelen met je teamgenoten na de winst. Maar ook als ouder mag je bijna je kinderen weer toejuichen langs de zijlijn. Of je partner supporteren. Doe dat vooral! Zij hebben dit nodig. Laten we de covid19-periode afsluiten en de band met Telstar hierdoor verstevigen. Maar laat als ouder ook af en toe je armen eens wapperen bij Telstar. Er zijn genoeg vrijwilligerstaken.
