15 juni was de dag waarop alle D-teams op de eerste plaats (of gedeeld eerste in punten) konden eindigen. Een spannende dag dus voor deze leeftijdsgroep die het hele jaar al goed gepresteerd heeft. Bij het verzamelen van de D2 kwamen ook de spelers van de D3 terug van hun wedstrijd die ze net hadden verloren terwijl de D1 bezig was om het Heerenveen moeilijk te maken, met als doel hen niet ongeslagen kampioen te laten worden of misschien zelfs wel het kampioenschap af te troeven door veel te scoren.
Ook de D2 had er zin in om dit seizoen wel met de medailles naar huis te kunnen. Dat was in het geheel niet zeker, want in deze poule liggen de teams heel dicht bij elkaar en wordt er regelmatig dan gewonnen, dan weer verloren. Onze D2 begon wel met de beste papieren, want het hele seizoen staan ze al op de eerste plek. Maar de tegenstander Koveni kon door te winnen in plaats van Telstar kampioen worden, dus ook zij waren zeer gedreven.
2 weken eerder had onze D2 nog in een zeer spannende wedstrijd net nog Fortissimo kunnen verslaan zodat ze met 7 punten net boven Koveni stonden met 6 punten. Met andere woorden aan een gelijkspel hadden we al genoeg. De D1 liet in ieder geval al het goede voorbeeld zien door te winnen van Heerenveen en zo kon onze D2 met toch wel wat extra spanning aan de wedstrijd beginnen.
En het begon meteen heel spannend, want het was Koveni die de score opende. Ook al maakte Chris de stand weer gelijk, was het toch Koveni die weer de leiding nam. Dat was echter wel voor het laatst, na een prachtig afstandsschot van Thamar kreeg Koveni een strafworp mee, maar die misten ze. Thijs zorgde met een schot voor de 3-2, waarna Sofia een strafworp aan onze zijde verzilverde en we halverwege de eerste helft met 4-2 voor van functie wisselden.
Koveni liet zich niet op de kop zitten en maakte met een doorloopbal het verschil weer kleiner naar 4-3. Maar weer met een afstandsschot, toch knap in het winderige weer, zorgde Ruben voor de 5-3. En weer werd een strafworp gegeven, die Tessa nam maar dit keer helaas miste. Ook Koveni miste nog 2 strafworpen, terwijl Arjen een doorloopbal – goed aangegeven door Madelief – met één hand door het mandje gooide. En zo werd er gerust met een 6-3 voorsprong.
Na de rust ging de strafworpregen door, zowel Telstar als Koveni kregen ieder een strafworp, maar ook deze gingen niet door het mandje. En Koveni wist met een doorloopbal de stand weer spannender te maken door de 6-4 te scoren. Het spel was zeker nog niet gespeeld, de teams waren erg aan elkaar gewaagd, al moet ik zeggen dat ik (compleet onbevooroordeeld natuurlijk ?) wel vond dat Telstar iets beter was. Het belangrijkste was nu om de rust te bewaren, en niet in de aanval te gaan jagen – het valpunt van dit team zeker verderop in de wedstrijd. Op het moment van de wissel van functie stond het dus nog 6-4.
Koveni kreeg de kans om weer dichterbij te kruipen door hun laatste strafworp van de wedstrijd, maar (gelukkig voor ons) ook deze wisten ze niet te scoren. Dat gaf ons de kans om de marge weer wat uit te breiden, dit keer werd Madelief’s doorloopbal niet afgekeurd voor lopen, hoera het is 7-4. Maar Koveni gaf zich zeker niet gewonnen en met 2 doorloopballen vlak achter elkaar kwamen ze weer gevaarlijk dichtbij met 7-6. Zaak dus om onze verdediging nog wat meer op scherp te zetten, maar nog belangrijker om niet te gaan jagen in de aanval. Rust bewaren en secuur overspelen in de aanval en de kansen vanzelf laten komen. En dat lukte dit vak zeer goed, ze bleven kalm. Madelief kreeg een strafworp mee en ja, ja, ja! Hij zat! 8-6, weer een beetje ruimte. Koveni moet dus 3 keer scoren om kampioen te kunnen worden in plaats van Telstar. En ook nu weer sluit Koveni aan, met een kleine kans werd het 8-7. Door goed rond te spelen en de tijd te nemen in de aanval, kreeg Madelief weer een kans en ook deze doorloopbal werd gescoord! Met nog maar heel even op de klok leek het ons niet meer te kunnen ontglippen. En dat was ook zo, de eindstand was 9-7. Bedankt Eva en Annelieke voor het reserve zitten, deze wedstrijd hebben jullie niet gespeeld, maar de uitwedstrijd tegen Huizen die ook al zo spannend was, is mede dankzij jullie gewonnen.
Wat een toppers in dit team: Arjen, Chris, Esmee, Madelief, Ruben, Sofia, Tessa, Thamar, Thijs. Een lastige aanloop aan het begin van het jaar, waar het spel wel goed was maar de kansen niet werden afgerond. Gevolgd door een spannend zaalseizoen waarin veel gescoord werd en een prachtige 2e plek werd gehaald met een doelsaldo van maar liefst 52. En nu het jaar afgesloten met een kampioenschap waarin ook weer gemiddeld bijna 10 doelpunten per wedstrijd gescoord werden.
Veel dank aan de trainers en coaches Vivian, Rowan en Marijke die dit team veel geleerd hebben. Volgend jaar zitten deze spelers niet meer bij elkaar, de helft gaat door naar de C, de andere helft blijft in de D – maar wie weet wat een jaartje later in de C gebeurt – weer ditzelfde kampioensteam???? Alle spelers en trainers volgend jaar weer een mooi korfbaljaar gewenst in leuke, gezellige en sportieve teams.
Groetjes van een trotse ouder.
